Słowo emo to tylko i wyłącznie muzyka, zresztą bardzo fajna. Emo to nie moda, no chyba, że przyjmie się to jako uproszczenie. A jeśli chodzi o scene to podoba mi się ta stylistyka. Szczególnie uwielbiam połączenie czarnego z różowym.

ja tam czasami też czuję się jak totalne emo. Do tego często ludzie mówią mi: "Ty to jesteś emo, idź się schowaj" : P
jeżeli się za bardzo nie przekombinuje z ubraniami to nie jest źle, a i fryzury mi się bardzo podobają, choć sobie bym chyba takiej nie zrobiła ;d
jedyne co mnie tak naprawdę odstrasza to blondwłose tapeciary emo w ubraniach z różowymi czaszkami i podcinanie żył, które jest jak dla mnie bez sensu. Zauważyłam, że moja koleżanka ostatnio się pocięła, pytałam po co, to stwierdziła, że "pisałam sobie coś po japońsku". Normalnie zaniemogłam. ; d

Ale z drugiej strony media częściowo kształtują subkultury

Podcinanie owszem, relaksuje, ale jeszcze lepiej uspokaja cios zaciśniętą pięścią w ścianę. Bardziej boli, a i blizny nie zostaną...

Właściwie masz rację. Jednak w czasach internetu wszystkie subkultury stały się bardziej "elastyczne". A emo... no cóż, miało ciekawe początki, ale właśnie przez ten szum medialny się zeszmaciło...

Teraz bardziej się to kojarzy z rzucającym się w oczy i lansiarskiem look'iem.
Powstały całe tabuny 'emo sweet blondies' chociażby. O.ó
Czy to jest emo czy już jakiś odłam? Wydaje mi się,że niedługo
trzeba będzie zrobić porządną klasyfikację tego 'stylu' [nie biorąc teraz pod uwagę muzyki.]
Tak jak rodzaje Gothic Lolita,tak samo powinno się dokonać podziału imoł kidz.
Bo człowiek zaczyna się gubić ^^''

Ale dzięki tym że emo jest takie słwane (?) w każdym razie dzięki temu w sklepach są ciuchy w które byśmy się ubrały/li a nie błękitne katany z złotą nitką O.o

valentine napisał:

Ludzie którzy nie maja pojecia o emo nazywają emo wszystko,co popadnie.Wszystko co rzuca się w oczy i jest niezdefiniowanym obiektem.

dokładnie. moi znajomi widząc u mnie jakiś byle jaki gadżecik, który jest czarny w jakimśtam stopniu stwierdzają, że jest "emo".

Ta... byłam sobie pod Krk na warsztatach muzycznych. W tym samym samym domku co moja grupa było 16 niemieckich 13-latków. Wychodzimy z koleżanką odwiedzić Słowaków (w innym domku, szalenie sympatyczni ludzie ), a z okna wrzask "Imoooooooooł". Bo byłyśmy ubrane na czarno? ._. Potem jak się zaznajomiłyśmy z owymi Niemcami, to stwierdzili, że w sumie jesteśmy fajne, ale na początku myśleli, że jesteśmy emo =.=

Ogólnie styl emo nie jest zły. Ale te blond tapeciary, to masakra. To zwykła komercjalizacja. W muzykę nie wchodziłam, jakoś mnie nie ciągnie.

Jednakże też, gdy jestem w ciężkiej sytuacji, czuję się niczym emo. Gdy sobie nie radzę, ale wiadomo, każdy w swoim życiu ma te gorsze dni.

Gdyby ludzie usłyszeli, że parę razy chciałam popełnić samobójstwo, murowanie nazwaliby mnie emo. A tak naprawdę jest wiele czynników, które czasem skłaniają mnie do takich czynów.

Jednak nie utożsamiam się z subkulturą emo. Pewne elementy tej grupy posadam, a to głównie przez cechy charakteru, a nie styl ubierania.

Denerwuje mnie ten stereotyp, że emo ma grzywkę na bok. Bo to jest bardzo powierzchowne stwierdzenie. Wiadomo, jest charakterystyczne, w pewnym słowa znaczeniu, jednakże niekażdy mający taką grzywkę to emo.

Nie lubię właśnie tego stereotypu. Gdyż ludzie nie znają rodzai stylów, a już zobaczą grzywkę na bok i czarne oczy, to emo! Z takim właśnie czymś spotkałam się na obozie, gdy zrobiono mi włosy w stylu vk, make-up był wzięty od Uruhy i do tego jeszcze zmodyfikowany hardkorowo i laska weszła do pokoju chłopaków, w którym ja byłam i walnęła text : "O, emo-party." Sorry, ale ja w ogóle nie wyglądałam jak emo. Zresztą, kto widział moje zdjęcia, to przyzna, że zdjecia z kropelką nie są emo.

A więc emo jest wszędzie dostrzegane.

Jednakże do samych emo nic nie mam.

I ta komercjalizacja cięcia się. Wiadomo, są osoby, które się tną. Ale emocje można inaczej rozładować. Można drzeć ryja, można chodzić na jakieś treningi, bez żadnego zadawania sobie ran i bólu.

Niby mniej boli, jak się tnie gdzieś tam na biodrze albo udzie, ale nie wiem. Nie próbowałam się nigdy ciąć.

To prawda. Głównie dzieci z bogatych rodzin takie zachowania posiadają. Bo pewnie było bezstresowe wychowanie, a teraz już jednak ograniczenia są i bunt wielki.

Ale podziwiam ich za ten brak obawy, że będzie boleć. Ja próbowałam i kończyło się na tym, że przykłądałąm nóż do gardła albo nadgarstka i zanosiłam się płaczem. A po chwili, jak się już wyryczałam i miałam okropny humor, odkładałam nóż.

Świat ich nie krzywdzi. Ludzie krzywdzą drugiego człowieka. Ludzie, którzy nie zawsze podejmują dobre decyzje. Ech. Niech te dzieci postawią się w mojej sytuacji i niech żyją moimi odczuciami. Wtedy te ich "cierpienia" znikną. Jest parę rzeczy, które diametrialnie mnie zmieniły. Gdyby nie one, byłabym innym człowiekiem. A zapewne nie byłabym tak zamknięta w sobie.

Kagami napisał:

Bez przesady "chlopak mnie nie kocha, ide sie ciac!" , "nikt mnie nie rozumie!" , "rodzice nie pozwalaja mi byc soba " , paranoja ... wszystkie emosy ktorych znam mowia tak samo. Straszne. Wyglad, ani mi sie podoba ani jakos specjalnie nie razi.

O,dokladnie. Czasami jak czytam sporadycznie jakies photoblogi mam wrazenie,ze doznaje jakiegos deja vu O.ó
Te same teksty,te same przeżycia,pięć tysięcy wielokropków i jakiś pseudonostalgicznych przemyśleń .
Widziałam też parę photoblogów emo boy'ów i ok, buźka jak z reklamy, ale czytając notki tylko mi ręce opadły.
Zero inteligencji. Były to czasami większe pustaki niż niektóre dziewczyny, na które się natknęłam.
Absolutnie NIC w głowie,poza tym,że widać mu już odrosty na głowie i że czuje się osatnio samotnie,
a foteczkę dedykuje dla xEmoxKitty i liczy na rewanżyk.
O.ó''
I pod spodem setki komentarzy.Sweet focia! Uuu,ciasteczko! Uuu,sexy! Uuu,zgwalc mnie przez neta!
Wtedy sobie myślę,że nasze społeczeństwo zaczyna trochę sięgać dna.Poprzez takich ludzi wlasnie .__.'

A ja się często zastanawiałam, co można dokładnie nazwać emo o.O Nie mam na ich temat zdania, bo nie znam nikogo, zresztą każdy człowiek może być inny ~ Co do wyglądu, to nie mam nic przeciwko. I dla mnie to stereotyp, że wszyscy, co są emo, to się tną. Ja znam dziewczyny, które nie są, a się tną. Według mnie cięcie to jest wgl jakaś porażka.

nie mam nic do emo, bo to ludzie.
i nienawidzę szufladkowania, więc nie powiem "lubię emo" czy "nie lubię emo". ogólnie nie mam nic do nikogo, więc nie mam też do emo, jakąkolwiek odmianę brać pod uwagę.

Dziurawe trampki, podarte dżinsy, koszulki z nazwami zespołów i najczęściej rozciągnięty sweter noszę w zasadzie odkąd pamiętam. W gimnazjum z racji tego postrzegali mnie jako, kolokwialnie mówiąc, "brudasa", jakieś nieslubne dziecko Kurta Cobaina (dziękowałam Bogowi, że jeszcze nie jest z nimi tak źle i plus-minus wiedzą, co to Nirvana^^). Potem zaczęła się moda na emo, i kiedy poszłam do liceum, nie zmieniając swojego stylu nagle stałam się emo. Cóż, kolejny wymysł, by coś się lepiej sprzedało. Czasem kiedy bujam się po centrum Poznania mijam grupę takich pozerów i muszę mocno wbić paznokcie w dłonie, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Bo to naprawdę zabawne - czuć się strasznie samotnym i wyalienowanym, jednocześnie będąc członkiem jednej z najbardziej prężnie rozwijających się subkultur (tak, wiem, emo to nie subkultura. Ale wiecie, o co chodzi...).
A ludzie, którymi naprawdę targają silne emocje, nie potrzebują sznytów na przedramionach, słitasnej kokardki i rozmnażających się literek "x" w nicku na photoblogu, żeby to wyrazić.

Denerwują mnie strasznie stereotypy o emo. Kurde, ludzie chyba nigdy takiego prawdziwego emowego emo nie widzieli i jadą po stereotypach.
"O ty, patrz na tę grzywkę, makijaż, bluzkę, pasek, spognie, buty, majtki stanik." TT.TT kurna, mogliby trochę przystopowac. To, że ktoś wygląda tak, nie znaczy od razu że jest emo. Ehh, dobra, nieważne, wyżyłam się już i wyrzuciłam z siebie całą nienawiśc,

Jeśli chodzi o emo, to wiele osób twierdzi, że nim jestem, ale... nie do końca.
Dla mnie liczy się przede wszystkim muzyka.

Jeśli chodzi o emo, to emo, to styl w muzyce, tak naprawdę, a styl ubierania sie to scene. Do osób emocjonalnych, lub tnących się terminologii nie ma sensu, używać, emocjonalni to emocjonalni, a tnący się tooo... Idioci z wyjątkami. Rozumiem, jak ktoś się potnie bo ma czegoś dość całym sercem ale mu zależy na życiu, ale takie polskie "emoski" co się tną dla lansu, albo ich życie nie kocha i są taaacy biedni i się tną codziennie pisząc wiersze ku czci podpaski (!! było coś takiego xD) są według mnie żałośni O-O

Jak kogoś uraziłam, to przepraszam~.

Co do mnie, mnie ciągle nazywają emo, albo szatanem, a ja się z tego śmieję ;p