No cóż, ja mam generalnie tak jak KatadziinaChan
Wpychanie się na siłę w ciuchy które nam się nie podobają jest bez sensu bo wtedy automatycznie źle się czujemy... więc przede wszystkim poczucie komfortu. Jeśli bym już miała dopasowywać ciuchy to poszłabym na pewien kompromis wybierając ciuchy 'w moim stylu' ale tak żebym nie wyglądała w nich sama dla siebie 'dziwnie'

Ja szczególnie wielkiej uwagi na strój nie zwracam, nigdy nie mam na to czasu ^^" ale musi być mi wygodnie, nie wcisnę się np w jakąś fajną bluzkę, która jest na mnie za mała, albo czegoś w tym stylu. Ogólnie mam dziwny typ urody i sama nie wiem co mi tak naprawdę pasuje. Kocham czerń i najczęściej ją noszę;) i zgadzam się z Sayuuki i Kikyo. Zresztą pisałam wcześniej gdzieś że mam dziwny charakter;)

hym. mój stól jest w jakichś 98% zgodny ze mną. noszę same czarne rzeczy [oprócz bielizny i skarpetek xd] i dobrze się w tym czuję. wyróżniam się przez to na tle klasy czy rodzinki, i pasuje mi to, ba, jak ktoś wyrazi dezaprobatę to się wykłócam @_@ mamuśka na to przyzwala, chyba że założę obrożę - wtedy słyszę nie. ale tylko wtedy. glany, ewentualnie vansy, czerń czerń czerń.

Ja zakładam to w czym najlepiej się czuję, czyli podobnie jak u moich poprzedniczek.
Mój styl trudno określić - jak mój charakter jest mieszanką wybuchową.
Jednego dnia potrafię przyjść cała na czarno w stylu jakiegoś metalowca, drugiego dnia mogę wyglądać jak skeit a trzeciego mogę przyjść cała na różowo. Nie no, może z tym ostatnim to przesadziłam, bo nigdy tak się jeszcze nie ubrałam.
Ale to nie znaczy, że jestem jakąś dziewczyną co udaje słodkie imo czy co tam jeszcze.
Chociaż czasem mam takie problemy jak zdzisuafa, bo generalnie też jestem nieśmiałą osobą i nie lubię za bardzo wyróżniać się z tłumu. Chociaż czasami to nawet fajne ^^

u mnie buty z DC poszły w odstawke kiedy zaczela sie moja faza na wysokie naje i conversy : P  no i siup sobie dziecko upatrzyło,że będzie zamawiać buty z usa.to takie wlasnie zboczenie moje. buty. choc nie mam ich multum,ale musza byc dobre i wgle. ostatnio tez mam faze na dlugie sweterki,ostatnio kupilam ich ze 4. takie nieco luźne,rozpinane,sięgające do połowy uda. i kratka. :3 ogólnie mój styl ubierania sie nie zmienia się jakoś drastycznie nagle,powiedziałabym raczej że stopniowo ewoluuje : P. np jeszcze półtora roku temu miałam więcej kolorowych ubrań,a teraz bardziej idę w szarości i stonowane,ale zdecydowane też. (turkus,fiolet,szary,czerwony,czarny <-standardowe kolory w których mnie mozna obecnie zobaczyc.tzn nie wszystkie na raz ;d) .
Wiem że do mojego typu urody nie pasują na pewno pastele i beże. Źle okropnie i ZUOO wgle się czuję w żółci i zieleni.takiej intensywnej.UE!
ogólnie to zazwyczaj wiem,czego chcę,ale nie ograniczam się jakos ślepo do swojego stylu,tylko ubieram się odpowiednio do sytuacji,w zaleznosci gdzie idę i takie tam pierdoly : P

nie jest też tak znowu że jestem jakąś zwolenniczką lansiarsko-szpanersko-skejciarskich rzeczy,bo to trochę też odbiega od mojego stylu ;d
jakoś np tak jak pół mojej klasy nie ubieram się w femi,quicksilverze czy billabongu;
a drugie pół ubiera się w tesco chyba .__.'
jak vk mi się podoba na takie pojedyncze stylizacje to na codzień raczej do mine nie pasuej.W 2 gim ubierałam się NA czarno czarno i bardzo czarno ;d ale szybko mi to minęło,bo wydało mi się to zbyt monotonne ^^'

Ja nie mam własnego stylu, lecz czasem chciałabym odnaleźć siebie. Ubieram się w to co mam w domu, nie lubię chodzić na zakupy, nie jestem dobra w dobieraniu sobie ubrań. Najczęściej ubieram rzeczy, w których dobrze się czuję np. bluzy z kapturem i wyróżniam się wśród dziewczyn, które spotykam na studiach, bo wszystkie to takie damusie są, a ja taka szara mysz przypominająca czasem chłopaka. Chciałabym to trochę zmienić. Nie chce być szarą myszą, ale nie chce się również zbytnio wyróżniać i na pewno nie chce się ubierać jak wszystkie laski w moim wieku (takie głupie blondi).

Mi trudno w sumie stwierdzić jak się ubieram. Mam takie dni, że wolę szorty, jakieś tró lansiarskie koszulki, conversy i tyle, a czasem latam w glanach, czarnych spodniach,  koszulkach z zespołami i pieszczochami na rękach. I to w sumie na zmianę. Rok-dwa temu latałam jak typowy "szatan", zero kolorów, ostatnio mi to przeszło. Wiem, że urodę mam naprawdę "dziecięcą" i cała jestem strasznie zminimalizowana, nieco dziwnie to musi wyglądać w połączeniu z moimi ubraniami. Myślę, że moje ubrania odzwierciedlają bardziej mój  charakter, bo mimo, że z twarzy wyglądam na miłą i wręcz uroczą osobę, to wcale taka nie jestem. Na bycie miłym też się silić nie umiem, chyba, że sytuacja naprawdę tego wymaga.
Czy się wyróżniam, czy nie - nie wiem, nie interesuje mnie to, ważne, że czuję się dobrze.