Kei jest leniwym i nieźle (tak!) zboczonym nastolatkiem. Czyli nic ponad przeciętność. Czekają na shinkansen spotyka swojego dawnego kolegę, Katou. Razem pomagają bezdomnemu, który spadł na tory, ale... zostają zmasakrowani przez nadjeżdzający pociag. Smuga światła i... Nie, nie ma Nieba ani Piekła. Jest natomiast pokój, a w nim duża, czarna kula i kilku ludzi. Nieżyjących ludzi. Kula otwiera się i obdarowuje zgromadzonych bronią oraz specjalnymi kombinezonami, umożliwiającymi zwiększenie siły, prędkości i wytrzymałości. I każe zabić im ... kosmitów.  Chcąc, nie chcąc, grupa wyrusza na poszukiwanie obcych.

Na tym, mniej więcej, polega fabuła Gantz. Gantz - czyli owa czarna kula, zmusza bohaterów do walki z przeciwnikami. Mają określony czas, określony obiekt do wyeliminowania, wyznaczone pole, którego przekroczenie kończy się wybuchem głowy. Każdy z obcych jest punktowany. Gantz podlicza owe punkty, a jeśli zawodnik ma ich 100 może: zażyczyć sobie nową, lepszą broń, lub wskrzesić kogoś z listy poległych albo też zdecydować się na powrót do życia. Ale jeśli nie zabiją bossa, punkty się zerują. I śmierć w Gantz oznacza śmierć... tą ostateczną.