Jest to fragment książki a właściwie jeden jej rozdział. Książka pod tytułem "Dyskretny Urok Japonii" - autor: Esho Muraishi
Przepisuję ją specjalnie dla was a historia jest bardzo ciekawa więc polecam przeczytać chociaż może powinnam tu dać znaczek [+15] XD
btw... zawsze wiedziałam, że moje imię ma związek ze zboczeństwami XD Dobra nie przedłużam ^^ mam nadzieję, że was zainteresowałam na tyle, że poświęcicie chwilę i przeczytacie.

Legenda o powstaniu Japonii jest równocześnie opowieścią nie pozbawioną nuty smutku. Dziecko urodzone bez kończyn i puszczone na wody oceanu w trzcinowej łódeczce - to dość dziwna historia.
A zaczęło się to tak:
Na samym początku tej historii, kiedy niebo i ziemia były rozdzielone, w najwyższych niebiesiech pojawiły się trzy bóstwa - jedno po drugim. Każde z nich było jedynym w swoim czasie i żadne nie manifestowało się w żaden sposób.
Następnie gdy Ziemia była płynna jak olej, jak dryfująca meduza, na podobieństwo młodych kłączy trzciny pojawiły się kolejno jedno po drugim dwa bóstwa. Każde z nich było jedynym w swoim czasie i żadne nie manifestowało się w żaden sposób. Podobnie jak poprzednie trzy bóstwa i te dwa zaliczały się do kategorii bóstw specjalnych w najwyższych niebiesiech. Następnie pojawiły się dwa kolejne bóstwa i żadne nie manifestowało się w żaden sposób. Po nich pojawiły się sukcesywnie cztery pary bóstw - para po parze, aż w końcu zamanifestowała się para bóstw: bóstwo męskie Izanagi i bóstwo żeńskie Izanami.
Bóstwa Specjalne najwyższych niebiesiech rozkazały Izanagi i Izanami naprawić i ustabilizować Ziemię.
Wraz z powierzeniem im tej misji dano im Włócznię Niebiańskiego Klejnotu. Izanagi i Izanami stanęli na Zawieszonym jak Chmura Moście zwisającym z niebiesiech i poczęli dotykać i mieszać włócznią w płynnej jeszcze Ziemi. Słona woda, kapiąca im z ostrza włóczni utworzyła coś w rodzaju wyspy.
Wtedy Izanagi i Izanami zstąpili z nieba na Ziemię, wznieśli Niebiański Filar pomiędzy niebem a Ziemią i zbudowali wokół niego przestronny pałac.
Wtedy Izanagi zapytał Izanami: " Jak znajdujesz swoje ciało ?"
Izanami odpowiedziała: "Aczkolwiek me ciało ma swą formę, jest jedna okolica jakoś niekompletna"
Wtedy Izanagi również zauważył: "Aczkolwiek me ciało ma swą formę, jest jedna okolica, która jakoś wystaje. Chciałbym włożyć wystającą część mego ciała w tę część twego ciała, która winna być wypełniona. Z tego aktu winna zrodzić się wyspa. Co ty o tym sądzisz Izanami ? "
Izanami zgodziła się więc Izanami zaproponował : "Okrążmy więc Niebiański Filar i zapoczątkujmy kontakt między mężem i żoną"
Oboje zgodzili się, że tak będzie najlepiej i Izanagi zasugerował: " Ty zacznij okrążanie w prawo, jak pójdę w lewo i w ten sposób się spotkamy."
Gdy okrążali Niebański Filar, Izanami szeptała: "Jesteś bardzo pociągającym mężczyzną!"
A Izanagi szeptał: "Jesteś uroczą kobietą"
Gdy ukończyli wzajemne podziwianie się Izanagi rzekł do Izanami: "Nie jest dobrą rzeczą, gdy kobieta odzywa się pierwsza"
Następnie kochali się jak mąż i żona i dali początek dziecku - Hiruko, czyli podobny do pijawki (bez rąk czy nóg). Włożyli dziecko do trzcinowej łódeczki i puścili je na wody oceanu.
Tak opisano początki Japonii w Kojiki (Historii Najdawniejszych Czasów" skomponowanej w roku 712 pod auspicjami cesarskiego dworu.)
Obecnie nie jest całkiem jasnym, jakie było znaczenie czy wymowa takiego właśnie początku Japonii. Co właściwie to biedne pozbawione kończyn dziecko - Hiruko - ma dla nas znaczyć ? Faktycznie chyba najbardziej interesującym jest dalszy los Hiruko, który w końcu przypłynął z powrotem do Japonii i jest czczony w Japonii jako Ebisu - bóstwo rybaków. W XIV wieku Ebisu miał już swoją świątynię - obecnie w Nishinomiya. Trudno być może wytłumaczyć jak dziecko-Hiruko i bóstwo Szczęścia Ebisu zlały się w jedno w popularnych wierzeniach Japończyków. Faktem jest jednak, że niezwykła metamorfoza biednego zdeformowanego dziecka opuszczonego przez swoich niebiańskich rodziców w bóstwo opiekuńcze rybaków, a późnej jeszcze w bóstwo handlu i rzemiosła.
Samo imię Hiruko oznacza pijawkę, więc nie dźwięczy przyjemnie. Ale obecnie Hiruko to jedno z Siedmiu Bóstw Pomyślności przedstawiany jako słusznej tuszy śmiejący się mężczyzna w twarzowej czapce trzymający w prawej dłoni wędkę i ściskający pod lewą pachą olbrzymiego leszcza - widać po jego twarzy jak wspaniale się czuje w towarzystwie pozostałych sześciu szczęśliwych bóstw.
Lud Japonii potraktował mit Hiruko zgodnie z własnym odczuciem mądrości transformowania nieszczęścia w szczęście. Chinkon znaczy 'pocieszanie duszy' i jest to aktywność zajmująca poczesne miejsce w życiu duchowym Japończyków.
Zwróćmy też uwagę na nie bez emocjonalnego znaczenia tradycję nazywania bez kończynowych mieszkańców oceanu (delfinów, rekinów czy wielorybów) pieszczotliwie ebisu, co ma miejsce ciągle jeszcze w niektórych wschodnich rejonach Japonii.
Honorowanie Ebisu jest ciągle popularne, zwłaszcza w zachodniej części Japonii, na przykład w Osace. Jakoś nikt nie zwraca uwagi na smutną twarz dziecka-pijawki ukrytą pod wiecznie śmiejącą się maską Ebisu. Widocznie pamięć o smutnych wydarzeniach winna zawsze odpływać w dal na falach oceanu.

UF SKOŃCZYŁAM XD I co jak wam  się podobało ^^ Ja osobiście zlewałam jak czytałam o tych zalotach Izanami i Izanagi'ego ^^ ale nie powiem, ładnie zostało to przedstawione a część kiedy Izanagi mówi  "Nie jest dobrą rzeczą, gdy kobieta odzywa się pierwsza" od razu mi się skojarzyło z tym jakie są (a może były bo to się zmienia) Japońskie kobiety, jaka była /jest ich rola w społeczeństwie i że to mężczyzna zawsze był ważniejszy ( chociaż mówi się że mężczyzna jest głową a kobieta szyją która tą głową kręci ^^). Rzecz o Ebisu też jest ciekawa, chociaż nie do końca jasna i sama nie do końca wiem jak to interpretować ^^ a może mam jakąś swoją teorię ale może podzielę się nią już później ^^