Muszę przyznać, że to jest jeden z tych niewielu artystów, którzy postawili na solową karierę po rozpadzie zespołu i się nie wypalili. Czasem sobie pana Onose słucham i naprawdę robię to z przyjemnością. Jego muzyka nie jest typowo visualowa, jrockowa... to taki trochę zamerykanizowany rock, jeśli mogę to tak ująć. Poza tym, ma ciekawy głos i całkiem nieźle radzi sobie z angielskim, czyż nie?