Tanabata- święto japońskie obchodzone 7 lipca, gdy zbliżają się do siebie dwie gwiazdy północnego nieba Wega i Altair rozdzielonymi przez Ama-no-gawa (Drogą Mleczną), symbolizującą duże rzeki. Wedle chińskiej legendy Tanabata to para kochanków (Orihime - Wega; Hikoboshi - Altair), którzy mogą się spotkać tylko raz w roku. Dla Japończyków to dzień, w którym spełniają się marzenia.

Święto to wywodzi się z chińskiego festiwalu pochwały dla umiejętności zwanego także Qi Xi. W okresie Edo dziewczęta życzyły sobie biegłości w szyciu i krawiectwie, chłopcy natomiast biegłości w piśmie. Życzenia pisano na paskach papieru. W tamtych czasach tradycją było wykorzystywanie rosy pozostałej na liściach Taro do wytworzenia atramentu, przy pomocy którego wypisywano życzenia.

Legenda, z których wywodzi się Tanabata
Orihime (jap. 織姫, Tkająca Księżniczka) była córką Tenkou (jap. 天工, Król Niebios). Tkała ona wspaniałe szaty nad brzegiem Niebiańskiej Rzeki (jap. 天の川, Amanogawa). Wiedząc, że ogromnie podobają się one jej ojcu poświęcała pracy cały swój czas. Była jednak bardzo nieszczęśliwa, gdyż przez swoją pracę nigdy nie zaznała miłości. Widząc to Tenkou bardzo się zmartwił i zorganizował jej spotkanie z Hikoboshi (jap. 彦星, Hikobo - pasterz krów; Shi - gwiazda), zwanym też Kengyuu (jap. 牽牛, Chiński odpowiednik tej postaci), który żył i pracował po drugiej stronie rzeki Amanogawa. Gdy się spotkali od razu zakochali się w sobie i wkrótce zostali małżeństwem. Jednak po ślubie Orihime nie tkała juz szat dla swego ojca, a Hikoboshi pozwolił swemu stadu rozpierzchnąć się po całym Niebie. W przypływie gniewu Tenkou rozdzielił kochanków i nakazał im pozostać po przeciwnych stronach rzeki. Orihime była bardzo przygnębiona z powodu utraty męża i prosiła ojca, aby pozwolił im się jeszcze raz spotkać. Widząc łzy własnej córki, Tenkou zmienił zdanie i zezwolił parze spotykać się każdego siódmego dnia siódmego miesiąca, pod warunkiem, że Orihime przez resztę dni w roku będzie ciężko pracowała nad szatami dla ojca. Podczas ich pierwszego ponownego spotkania spostrzegli, iż nie mogą przekroczyć rzeki, gdyż nie było tam mostu. Orihime płakała tak mocno, że aż przyleciało stado srok (jap. 鵲, カササギ, Kasasagi) i ptaki obiecały utworzyć most z własnych skrzydeł. Jeżeli pada deszcz, sroki nie mogą przylecieć i para kochanków musi czekać cały rok na kolejną szansę spotknia.

W dzisiejszej Japonii ludzie zazwyczaj świętują ten dzień poprzez pisanie życzeń, czasami w formie poezji. Zapisują je na tanzaku (jap. 短冊, tanzaku), małych kawałkach papieru i wieszają je na krzewach bambusowych, niekiedy wraz z dodatkowymi dekoracjami. Często stroiki z bambusa są puszczane na okolicznych rzekach lub palone po zakończeniu festiwalu, bądź dnia następnego.

Co myślicie o tym święcie? Jakie są wasze odczucia co do legendy? Macie takie marzenia, które zapisałybyście na tanzaku? Znacie inne ciekawe święta lub legendy podobne do tej?

[Od siebie napiszę że to święto jest dla mnie szczególnie ciekawe, bo 7 lipca mam urodziny^^. Przeczytalam o nim na blogu Momo, adres jest gdzieś na forum podany^^]