Szczerze mówiąc średnio mi się podobał. Pomysł może i fajny, ale... nie okłamujmy się, Miyavi najlepszym aktorem nie jest ^^ Oglądałam ten film z czystej ciekawości i nie żałuję, ale nie jestem też jakoś zachwycona.

no wlasnie, to jest film chyba tylko i wylacznie dla fanow miyaviaka...

do grona ktorych naleze wiec sie fajnie ogladalo... walorow artystycznych chyba za specjalnych nie posiada, ale tam... Ogladalam jakos dawno wiec tez super nie pamietam... ale to tam jest ta niesamowita scena jak cos takiego dziwnego sie z tym vanem robi?? Kiedy przenosi sie w czasie? Bo cos mi tam sie kojarzy ze bawilo mnie jakos... I jeszcze Miyaviak grajacy w pilke. Fajny no...

Tak, zdecydowanie warto oglądnąć dla Miyaviego, który nadrabia brak talentu aktorskiego swoim powalającym urokiem. Przez cały film nie przestawałam się uśmiechać:D

uwielbiam scenę kiedy miyavi je (lub też żre jak świnia) ^^.
film moim zdaniem uroczy, chociaż raczej dla fanów miyaviego. i o ile się nie mylę na koniec jest uroczy fanservice...warto obejrzeć XD

No właśnie ile Miyavi potrafi zmieścić w buzi xD Byłem pod wrażeniem bo to na mnie mówią obżartuch a tyle bym nie zmieścił xD Ja również oglądałem w oryginale bo jak to znalazłem to żadnych napisów jeszcze nie było. No ale wszystkiego się domyśliłem, podoba mi się ta akcja kiedy popisuje się swoją grą na gitarze. Mina tej dziewczyny to bezcenny widok xD

Film nie był wybitnie dobry, ale był Myv - było dobrze xD

Miyavi miał dosyć ułatwioną sprawę bo musiał grać Miyaviego, ale sądzę, że w jakimkolwiek innym filmie nie spisałby się tak dobrze jak to robi na scenie... Znaczy się, że po prostu cienki z niego aktor xD

A wracając do filmu to mimo wszystko miał swoje dobre momenty - fanservice na koncercie, początek -kiedy to Miyavi 'ukrywał się' przed domniemanymi fanami, którzy jak się okazało nawet go nie znali, tak jak było mówione - ćwiczenia co powiedzieć matce... No i Miyavi ogółem był jak zwykle wspaniały ^^

No więc, przemogłam się i obejrzałam. Ogółem dosyć ciekawa fabuła, ale no tak sobie im to wyszło. (Żeby nie było, wielką fanką Miyaviego nie jestem, więc może dlatego mam takie, a nie inne zdanie) Nie wiem czemu, ale jak Miyavi grał z tym chłopcem w piłkę i go co chwilę tam łaskotał, to miałam jakieś dziwne myśli. XDDD Parę momentów mi się spodobało. Zwłaszcza wtedy, jak szły te dziewczyny do szkoły, a on starał się ukryć. I ten dialog na temat pomarańczowego koloru.