Takashi Natsume, od kiedy w dzieciństwie stracił rodziców, był przerzucany pomiędzy dalszymi krewnymi jak gorący kartofel. Dodatkowa osoba na utrzymaniu to jednak jest problem, tym bardziej, gdy dziecko jest zamknięte w sobie, a przy tym opowiada cały czas, że widzi stworzenia, których nikt poza nim nie może zobaczyć… Innymi słowy, nie można powiedzieć, by nasz bohater miał szczęśliwe dzieciństwo. Teraz jednak pomału jego sytuacja zaczyna się zmieniać. Nastoletni już chłopak trafia wreszcie do ciepłego domu – bezdzietnego małżeństwa, krewnych ojca, mieszkających w prowincjonalnym mieście, z którego pochodziła jego babka, Reiko Natsume. I przez tę panią właśnie, skądinąd młodo zmarłą, nasz bohater zaczyna mieć poważne kłopoty.

Zoku Natsume Yuujinchou

W życiu Takashiego Natsume niewiele się zmieniło – nadal ma zwyczaj pakowania się w kłopoty, ponieważ to, że widzi ayakashi, naprawdę nie byłoby problemem – gdyby tylko umiał powstrzymać się od pomagania im. Całkiem niepotrzebnie, przynajmniej zdaniem jego „strażnika”, zwanego Nyanko­‑sensei, który bezskutecznie kładzie mu do głowy, że naprawdę najlepiej by zrobił, nie mieszając się w nie swoje sprawy. Innymi słowy – nic nowego, ale jednak recenzji nie mogę zamknąć na jednym zdaniu „jak w poprzedniej serii”. Tym bardziej, że czas płynie, a na ekranie zmieniają się nie tylko pory roku, ale także bohaterowie.

Oglądaliście obie serie? Która była lepsza? A co do postaci, co sądzicie? Macie ulubioną?