Teatr bunraku, japoński teatr lalek sięgający początkami XVI–XVII w. Nazwa pochodzi od scenicznego pseudonimu słynnego lalkarza Uemura Bunraku, który opowieści ilustrował lalkami. W ciągu wieków teatr bunraku przechodził ewolucje, które doprowadziły do jego obecnego skodyfikowania: stałego i niezmiennego kształtu, wymiarów sceny, realistycznych dekoracji oraz umownego gestu lalek.

Lalki bunraku są wyposażone w ruchome oczy, brwi i usta, poruszają palcami; prowadzone przez 3 animatorów mogą wykonać na scenie każdą właściwą człowiekowi czynność. Tekst sztuki i komentarze wyśpiewuje przy akompaniamencie samisenu (trzystrunowego instrumentu zawsze stosowanego w teatrze bunraku) specjalnie kształcony wokalnie kantor, który siedzi z boku sceny. Lalkarz, kantor i samisenista są w czasie przedstawienia w ścisłej zależności, stanowiąc jakby jeden organizm.

Sztuki grane w teatrze bunraku, wyrażając stałe prawdy o ludzkiej egzystencji, zawierają też elementy poetyckie i liryczne.

Prowadzenie lalek w bunraku to wielka sztuka i ciężka praca-niektóre z nich ważą 20 kilogramów ! Wszyscy trzej animatorzy muszą bardzo zgrani, by lalka poruszała się, jakby nie była lalką.

Chcielibyście zobaczyć coś takiego ? ^^